Rozdział 9: Halloween

„Co powinnam założyć na imprezę halloweenową?”

Miałam telefon przy uchu i przeglądałam szafę, by znaleźć coś do założenia na dzisiejszy wieczór.

Eleanor krzyknęła mi do ucha „Kostium halloweenowy!”

„Ta, owinę się w papier toaletowy” zaśmiałam się.

„Emma, masz figurę jak modelka Victoria Secret! Bądź seksowną pielęgniarką albo coś w tym stylu!”

Zaśmiałam się „Hahaha, nie”

„Jestem właśnie w wypożyczalni strojów, chcesz żebym wzięła coś dla ciebie?”

„Ale Eleanor...”

„Ok, wezmę, nie martw się wybiorę coś ładnego!”

„Ty lepiej...”

„I oczywiście seksownego! Paaaaa!”

„Poczekaj, Ele-”

Położyłam telefon na birku, Typowa Eleanor.

Patrzyłam na siebie w lustrze. Kim ja do cholery jestem? Eleanor powiedziała, że to strój Dorotki z Czarnoksiężnika z Krainy Oz. Sukienka była bardzo krótka a dekolt głęboki i było widać sporo moich piersi. Miałam wysokie czerwone obcasy a Eleanor zrobiła mi makijaż. Wyglądałam jak... nie ja.

„Wow, Emma, wyglądasz... sexy”

Eleanor była usatysfakcjonowana.

„Nigdzie w tym nie idę!” zaczęłam zdejmować szpilki, ale Eleanor mi przerwała.

„Harremu bardzo się to spodoba” zachichotała „baaaardzo, uwierz mi”

Czy mu się spodoba? Oczywiście. Byłam prawie naga. Ale z drugiej strony nie miałam innego kostiumu.

„Ugh, nie mogę uwierzyć, że to robię!” zakryłam twarz dłońmi „Dobrze, okej”

Gdy Harry po mnie przyjechał dochodziła 20:30.

Otworzyłam drzwi. „Ładny kostium” powiedziałam.

Miał flagę Ameryki obwiązaną wokół loczków, szarą bluzkę ukazującą jego mięśnie i obcisłe, niebieskie dżinsy.

„Kim jesteś?”

Zaśmiał się „Członkiem The Rolling Stones”

„Hmm... kreatywnie”

„A ty jesteś... o wiele seksowniejszą wersją Dorotki?”

„Można tak powiedzieć” zarumieniłam się.

Weszliśmy do auta i zanim zapięłam pasy Harry mnie pocałował.

„Wiesz, że... możemy skrócić sobie trochę... tę imprezę... jak zechcesz?” mówił podczas pocałunku.

Zachichotałam „chciałabym, ale Eleanor tam na mnie czeka”

Gdy dojechaliśmy na imprezę każda dziewczyna, dokładnie każda miała skąpy strój w podobie do mojego: pielęgniarki, koty, króliczki playboya.

„Chciałbyś drinka?” Harry mówił głośno przez hałaśliwą muzykę.

„Jasne” Harry poszedł do kuchni a ja spotkałam Eleanor.

„Hej!” miała na sobie uroczy strój wróżki, a Louis strój piłkarza.

„Witaaaaj kochana!” powiedziała i lekko się potknęła. Była już trochę pijana. Harry przyszedł i wręczył mi drinka. Spróbowałam. Była to wódka i cranberry.

„O! Kocham tą piosenkę! Zatańcz ze mną!” złapałam Harrego i udaliśmy się na mały parkiet. Tańczyliśmy przez dobre 45 minut. Poszłam usiąść z Eleanor gdy Harry poszedł na chwilę porozmawiać z przyjaciółmi.

„Fajnie się bawisz?” Eleanor wylała drinka na swój stój.

Zaśmiałam się „Tak”

„Kurczę, jaka ja już jestem pijana!” zaśmiała się bardzo a ja myślałam, że płacze.

Eleanor ma tak, że gdy jest pijana staje się bardzo emocjonalna. Ja wypiłam parę drinków, ale nie byłam aż tak pijana, natomiast Harry już tak.

Podszedł do mnie i mnie mocno przytulił.

„Jesteś taka piękna Emma... kocham cię... wyjdź za mnie”

„Jesteś pijany” zachichotałam „wypiłeś za dużo, jest późno, musimy już iść”

„Nie, mówię poważnie, wyjdź za mnie, ale nie mam pierścionka, więc...”

„Chodźmy, bo zaraz mnie przekonasz”

„Poczekaj” Harry pobiegł gdzieś w stronę korytarza. Ja pożegnałam się z Eleanor i Louisem.

Ale gdzie do diabła jest Harry. Postanowiłam go poszukać gdy nie wracał. Przeszukałam wiele pokoi ale nigdzie go nie było. Gdy przechodziłam obok ostatniego pokoju usłyszałam jęczenie. Był tam. Przyciskany do ściany przez blondynkę w stroju króliczka. Całowała Harrego. Mojego Harrego. A on ją. Odepchnął ją gdy mnie zobaczył. Uciekłam.

„Poczekaj Emma! To nie-”

„Ale to tak wyglądało!” łzy spływały po moim policzku „daj mi spokój, Harry”

Wybiegłam z domu nie oglądając się za siebie i udałam się do domu. Nie było to aż tak bardzo daleko. Nie oglądałam się za siebie, ale wiedziałam, że Harry za mną biegnie. Gdy weszłam do domu zdjęłam ten głupi kostium i płakałam do poduszki. Jak on mógł.

Około 10 minut później usłyszałam pukanie w moje okno. To był ten żałosny Harry.

„Co ty jeszcze ode mnie chcesz?!” otworzyłam okno, ale nie pozwoliłam mu wejść.

„Emma, przepraszam, to była moje ex. Nigdy bym nie pomyślał. Tak cholernie przepraszam” zauważyłam, że płakał.

„Jesteś pijany Harry, idź do domu” próbowałam być silna.

A niech cię Harry Styles, za to, że się w tobie kompletnie zakochałam.

-----------------

komentujcie! :D I chcę powiedzieć odnośnie jednego komentarza: Ja tłumaczę to co jest już napisane i nie będę dodawała nic od siebie, żeby rozdziały były dłuższe i ciekawsze. Moim zdaniem są cudne *.*